Podstawą dla doboru optymalnego kleju jest znajomość powierzchni łączonych ze sobą. Nie wystarczy powiedzieć, że kleimy metal, bo po pierwsze ważne jest jaki (żelazo, aluminium, miedź, chrom itd.) a po drugie – jaka jest powierzchnia (np. na powierzchni aluminium zwykle jest warstwa tlenku i to on jest klejony, niektóre prolile są oksydowane lub pokrywane elektroforetuycznie – klej łączy się z powłoką a nie z metalem). Jeszcze większe problemy sprawiają tworzywa sztuczne. Zupełnie inne kleje stosuje się do poliolefin, inne do tworzyw estrowych, jeszcze inne do styrenowych itd.

Niewłaściwe określenie podłoża (a co za tym idzie niewłaściwy dobór kleju), jest najczęstszą przyczyną problemów z połączeniem.

Na podstronach przedstawiamy kilka przykładów łączenia materiałów ze sobą.